Czy osoby starsze i schorowane to dla nas balast?

Każde społeczeństwo składa z różnych grup wiekowych. Zazwyczaj dzieli się je na trzy główne grupy: dzieci, dorosłych i ludzi starszych. Każda z tych grup charakteryzuje odrębnymi cechami i zadaniami, jakie przypisuje się im. Dzieci to grupa, którą należy się opiekować, nie uczestniczą świadomie w życiu społecznym, stanowią jednak nadzieje przyszłych lat. Dorośli to ci, którzy są w wieku produktywnym, są swego rodzaju trzonem każdego społeczeństwa. Pozostają jeszcze osoby starsze, które bywają nazywane balastem. Czy rzeczywiście tak jest? Starsi i schorowani ludzie to tacy sami ludzie, jak my. Zasługują na nasz szacunek i solidarną pomoc, gdyż z natury nie są w stanie poradzić sobie ze wszystkim samemu. Nie możemy och dyskryminować, obrażać czy uważać za niepotrzebnych. Są oni bowiem takimi samymi ludźmi jak my. Co więcej, każdy z nas prędzej czy później się zestarzeje i zasili szeregi tej grupy wiekowej. Starość jest bowiem nieodłącznym elementem ludzkiego życia. Jesteśmy zobowiązani do udzielania solidarnej pomocy nie tylko naszym babciom i dziadkom. Wszyscy starsi ludzie zasługują na naszą pomocną dłoń. Są oni bowiem najlepszym nośnikiem tradycji. Niejednokrotnie bowiem się spotykamy z tym, że babcia czy dziadek opowiadają wnukom o historii, która dużo łatwiej wpada w pamięć, kiedy przekazana jest nie przez książki na nudnej lekcji historii, ale przez tak bliską nam osobę, jak babcia czy dziadek. Oni też mają ogromną wiedzę życiową, dla której trzeba mieć szacunek. Poza tym to oni nas rozpieszczają i uczą tych odpowiednich zachowań, reakcji, uczą uczuć.Dziadkowie poza tym bardzo często wykorzystywani są do opieki nad dziećmi. Pociechy podrzucane bywają przez zapracowanych i nie mających nigdy czasu nowoczesnych rodziców to do jednych dziadków, to do drugich dziadków. Nie można więc zapominać o jej ogromnej pomocy i powinniśmy także odwdzięczyć się taką solidarną pomocą wtedy, kiedy oni nawet o nią nie proszą.Osoby starsze i schorowane nie są balastem, są naszymi dziadkami, babciami, są naszymi rodzicami, którzy poświęcili swoją młodość na nasze wychowanie. Dbali o nas i robili wszystko, aby nam się żyło w szczęściu. Nie możemy nigdy o tym zapominać. A pamięć ta powinna zawsze przerodzić się w szczerą solidarną pomoc wtedy, kiedy osoby starsze nie mogą samodzielnie funkcjonować. Jest to trudna sytuacja za pewne zarówno dla jednej, jak i dla drugiej strony. Nikt bowiem nie chce być dla nikogo ciężarem. Nie należy do najprzyjemniejszych rzeczy opieka nad starszymi ludźmi, którzy oprócz wielu schorzeń, na które cierpią, są ponadto niemili zgryźliwi i zgorzkniali. Nie powinniśmy jednak mieć do nich o to żalu. Mają bowiem na swoim koncie tyle przeróżnych doświadczeń, życie sprowadziło na nich tyle różnych wydarzeń, że mają prawo być takimi, jakimi są. Czy więc można w ogóle pomyśleć o nich jako o balaście. Gdyby tak, to w takim razie sami będziemy kiedyś takim balastem. A z taką świadomością trudno byłoby żyć i cieszyć się życiem. Nieśmy więc przy każdej nadarzającej się okazji solidarną pomoc dla każdej starszej i schorowanej osoby.

Tagi: pomoc, dziecko, choroba | Struktura strony