Symfonia

Muzyka Symfonia jest to jeden z gatunków muzycznych, rozumiany w klasycznym pojęciu oznacza przeważnie trzyczęściowy lub czteroczęściowy utwór, który przeznaczony dla orkiestry. Symfonia największą popularność osiągnęła w wieku XVIII oraz XIX aż do wieku pierwszej połowy XX wieku. Symfonie bardzo często porównuje się do jej orkiestrowej odpowiedniczki czyli sonaty. Symfonia jest to układ muzyczny, który podzielony jest na cztery podstawowe części, które podczas jej tworzenia muszą być zachowane, a są to mianowicie część pierwsza czyli szybka określana jako allegro sonatowe, następnie część druga, wolna określana w formie wariacji zamiennie pieśni, część trzecia czyli taneczne ewentualnie bardzo szybka, określana jako menuet czy scherzo, oraz część czwarta, szybka określana jako wariacje, rondo czy allegro sonatowe. W wieku XIX symfonie zaczęto traktować o wiele swobodniej. Zaczęły się ciekawe i wyszukane modyfikacje jakich dopuszczali się liczni kompozytorzy. W wyniku takiego procesu powstały dwie pochodne symfonii, a mianowicie sonata oraz koncert. W połowie wieku XVIII szkoła mannheimska ustaliła jak ma być zbudowana orkiestra klasyczna, a co za tym idzie utworzyła podstawy instrumentacji, oraz warto dodać iż wprowadzone zostały niuanse i dynamiczne kontrasty. Szkoła ta rozpowszechniła czteroczęściową symfonię z menuetem. Symfonia w epoce klasycznej stała się najważniejszą i najbardziej popularną formą muzyki orkiestrowej. Dzięki wielkim kompozytorom jak J. Haydn oraz W. A. Mozart symfonia zyskała nowy model, który charakteryzował się ogromną ilością nowatorskiej wyobraźni. Haydn w swoich symfoniach zawierał bardzo wiele wigoru, melodii ludowej, jędrności rytmicznej. Okazało się iż jego menuety znacznie bardziej przypominały tańce ludowe niż imprezy dworskie. Warto również dodać iż jego symfonie charakteryzują się bardzo spokojnymi i wolnymi wstępami, co również połączone jest z religijnym skupieniem. Wielki kompozytor Haydn skomponował aż 114 symfonii. Jego praca nie była monotonna, ponieważ jego utwory były dla niego polem wiecznych eksperymentów, a dzięki swojej pomysłowości oraz nowatorskim pomysłom uzyskał on niespotykaną nigdzie indziej doskonałość formy, charakteru oraz brzmienia. Połączenie takie można przede wszystkim spotkać w jego ostatnich utworach jakimi są symfonie londyńskie. Kolejnym bardzo liczącym się kompozytorem w kontekście symfonii był oczywiście Mozart. Jego główną cechą było wykorzystanie francuskiego stylu w symfoniach. Szczególnie jego geniusz przejawiał się w elementach instrumentacji oraz formy.