psycholog grodzisk

Trudne pytania W latach powojennych nastąpił zwrot w literaturze w stronę problematyki wojennej i obozowej. Jednym z czynników decydujących o takim właśnie kształcie literatury były przeżycia, doświadczenia lat wojny i okupacji. Myśli w czasach obozowych nie dały się wymazać z pamięci tysięcy poszkodowanych i pokrzywdzonych przez faszyzm. System ten zostawił trwałe ślady w psychice ludzkiej. Nie można był i nie wolno było zapomnieć o ofiarach i skutkach ostatniej wojny. Wojna zniszczyła miliony ludzkich istnień i nie długo odcisnęła tragiczne piętno w ludzkiej psychice. Wojna zniszczyła nie tylko biologiczne istnienie człowieka, ale także ogromny wpływ wywarła na jego psychice. Świat przeżyć człowieka uwikłanego w wojenne losy stał się obiektem zainteresowań polskich twórców. Pisarz, poetów tego okresu nurtowało pytanie jakim okaże się człowiek, który przeżył koszmar wojenny. Straty materialne dało się po kilku lub kilkunastu latach naprawić, ale zniszczonej i zdegrowanej psychiki ludzkiej nie zdołało się nigdy doprowadzić do pełnej równowagi..

Przykładem może być sam Tadeusz Borowski, który umiera pod wpływem ciężaru lat spędzonych w obozie. Ważną rolę w literaturze zajmują "opowiadania " Tadeusza Borowskiego oraz "medaliony " Zofii Nałkowskiej. Ich szczególną rolą miała być analiza faszyzmu jako system mającego na celu wyniszczenia człowieka i świata. Proza ta nie ukazuje jedynie mordów i egzekucji. Autorzy dążą przede wszystkim do ukazania degradacji psychiki ludzkiej i deprawacji człowieka. Zarówno Nałkowska jak i Borowski ukazują życie jakie toczy się w obozach koncentracyjnych. Robią to w nieco odmienny sposób. Borowski pokazuje funkcjonowanie obozu od wewnątrz, natomiast "medaliony" Nałkowskiej są wspomnieniami i realiami z życia obozowego. Obydwa te utwory stanowią oskarżenie faszyzmu, a jednocześnie ostrzeżenie przed nimi. Borowski w swych opowiadaniach chciał ukazać życie obozowe, miejsce gdzie zatriumfowały w pełni prawa bezwzględnej, drapieżnej walko o byt i przetrwanie. Człowiek staje się dla drugiego człowieka niebezpieczeństwem.

Nie istnieje jedno pojęcie, jak i jeden model psychiki. Tak samo jak każdy z nas ma inny wygląd, tak samo odznacza się odmienną psychiką, co wiąże za tym inne cechy zachowania i reakcje. Według niektórych modelów psychika przeciwstawia się naszej fizjologii, czyli cielesności. Do psychiki zalicza się nasze reakcje, osobowość, procesy poznawcze, emocje.